Hastaneden çıktıklarında doğrudan eve gelmişlerdi. Biricik eşyalarını topladıktan sonra ayrı bir çantaya fotoğraf çerçevelerini ve annesinden hatıra birkaç kıyafetini yerleştirdi.
Babasının sürekli yanında gezen adamları hazırlanan valizi ve çantayı alıp arabaya götürdü.
Evden çıktığında kapıyı iki kez kilitledi. “Kliniği boşaltmam gerekiyor.”
“Anahtarını ver.” diyen babasıyla anahtarlığından ayırdığı anahtarı uzattı.
Umur Bey alıp yanındaki adamına verdi. “Eksiksiz halledin.”
Adamı gittiğinde Biricik şaşkın hâlde bakıyordu. Etraflarında dolaşan adamların babasının ağzından çıkan her kelimeyi itiraz etmeden yerine getirmesi çok garip geliyordu.
Arabaya bindiklerinde doğrudan havaalanına geldiler. Özel uçağa ilerlediklerinde genç kızın şaşkınlığına bir şaşkınlık daha eklenmişti.
