Gözlerimi açmak bile işkence gibiydi ama zorlukla da olsa açtım. Üzerimden tır geçmiş gibi hissediyorum, elimi kolumu kaldıracak halim yok. Ağzımın içi de zehir adeta. Yataktan doğruldum, ne oldu ne bitti hiçbir fikrim yok.. Üstümde şortlu pijama takımı var şubatın son günlerindeyiz bu şekilde giyinmem imkansız o halde niye böyleyim?.. Oturur pozisyonda birkaç dakika boyunca kendimi sorguladım. Niye böyleyim diye derken yavaş yavaş görüntüler netleşmeye başladı. Ah evet Timuçin'le konuştuktan sonra dakikalarca buz gibi suyun altında kaldım sonra da üşüttüm. Onun dışındaki her şey bölük pörçük pek hatırlamıyorum. Derin bir nefes aldım, boğazım kurumuştu bir su almak için ayaklandım, hala ayakta durmak çok zor bu durumda bütün gece yarı baygın yattım demek ki, sarsak adımlarla mutfağa geçtim
