“Ağabey bırak beni sevgilimi görmeye gidicem,” diyen sarhoş adam Tuğrul’un kolları arasından kurtulmayı bir kez daha denedi. Tuğrul gece nöbetlerinden nefret ederdi. Çok konuşan sarhoşlardan ise daha fazla nefret ediyordu. İçinden belki de bininci kez “Ya sabır,” çekti. Adamın omzunu kaba kuvvetle sıkıp, koridor boyunca sürüklemeye devam etti. Sinirleri yeteri kadar had safhadayken bir de elin sarhoşuyla uğraşmak beyin devrelerine iyi gelmemişti.
“Çok seviyorum be ağabey,” diyerek yeniden haykırdı adam. Ağzını yaya yaya konuşması, kelimeleri yuvarlaması Tuğrul’un canına tak etmişti. Gözlerini kapatıp, dişlerini sıktı ve derin bir nefes aldı.
“Sus da yürü,” dedi öfkeyle. Eğer biraz daha adamın leş gibi kokan cümlelerine maruz kalırsa zıvanadan çıkabilirdi.
“Çok seviyorum çoookkkkk…” Sarh
