O anda benim için zaman dondu. Sanki görünmez bir yumruk mideme inmiş, nefesimi kesmişti. Beynim uğulduyor, kalbim ise paramparça olmuş ayaklarımın dibine düşmüş gibi hissediyordum. Yüzümden tüm kan çekilmişti. Gözlerimi kırpıştırdım, inanamıyordum. Bu kadarını beklemiyordum. Bu kadar acımasız, bu kadar aşağılayıcı olabileceğini...
Masada bir anlık bir sessizlik oldu. Nazlı’nın şakacı ifadesi silinmiş, yerini hafif bir şaşkınlık almıştı. Beyza’nın kaşları hafifçe çatılmıştı. Büşra ise bana baktı, gözlerinde büyük bir üzüntü vardı.
Kendimi toparlamaya, en azından dışarıdan sakin görünmeye çalıştım. Başımı dik tutmaya karar verdim. Asil’e baktım, gözlerimdeki incinmişliği gizlemeye çalışarak ama sesimde hafif bir titreme vardı.
“Siz de benim kriterlerimi karşılamıyorsunuz zaten,” dedim mü
