19-Kimsesiz

1049 Kelimeler

Gözlerime baktı bir süre, ailesiyle konuşmam gerektiği beliriyordu kafamda. Bir sorunu vardı bu çocuğun. ''Ederim öğretmenim.'' ''Hadi o zaman benim evime davet ediyorum seni, ilk misafirim olarak benimle gelir misin Kerim?'' ''Peki öğretmenim.'' Kerim'le beraber ayaklandık, ve okuldan çıktık. Hızlı adımlarla evime yürüdüm montu olmadığı için üşümesini istemiyordum. Öğle yemeğimizi onunla yemeye başladık.  İlk okul günüm fena gitmiyordu sanırım. Mutluydum.  Evimin kilitli kapısını açmak için cebimdeki anahtarı çıkarttım. Kilit deliğine anahtarı yerleştirip bir kez çevirdiğimde kapım açılmıştı. Kapıyı itip Kerim'e baktım, ''Hadi geç bakalım.'' Yüzüme baktı onay istercesine, tebessüm ettiğimde ayakkabılarını çıkartıp içeriye geçti. Ayakları da çıplaktı üstelik. Onu öyle görmek üzmüştü

Yeni kullanıcılar için ücretsiz okuma
Uygulamayı indirmek için tara
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Yazar
  • chap_listİçindekiler
  • likeEKLE