İrem kamyonu düğünün yapılacağı yerde durdurdu. Kapıyı açıp dışarı çıktığımda kadınlarda arka taraftan iniyordu. Asiye’yi telefonuyla uğraşırken görmüştüm. ‘’Sen ne yapıyorsun?’’ dedim.
‘’Hiç yok bir şey.’’ diyerek telefonu cebine sıkıştırdı.
‘’Offf hayatımın en güzel günü bugün.’’ İrem ellerini birbirine sürtüyordu. ‘’Hadi gidip şu şerefsizi dövelim.’’ Yüzündeki gülümsemeyi görünce gözlerimi devirdim. Ben stresten gerilmiştim ama O şu an yaşananlardan haz alıyordu.
‘’Hayde!’’ diyen kadınlardan biriyle hepsi ellerindeki oklavaları, merdaneleri, tavaları sallayarak düğün salonuna doğru yürümeye başladı.
Bende peşlerinden gittim. İçeri girdiğimde etraftaki kalabalığa bakındım. Nikah kıyılmak üzereydi. Cemile uzatılan mikrofonla evet demişti ve sesi içeride yayılmıştı. Soru Tamer’e sorulu
