bölüm 4 kırmızı maske gecesi
407 Kelimeler
Paris’in kalbinde, Opéra binasının alt katlarında yer alan, dışarıdan bakıldığında terkedilmiş bir şarap mahzeni… ama aslında yeraltı dünyanın en seçkin gecelerinden birinin ev sahibi:
La Soirée du Masque Rouge
(Kırmızı Maske Gecesi)
Bu gece yalnızca özel davetliler katılabiliyor.
Herkes kırmızı maske takıyor.
Kadınlar saten, dantel ve tenle...
Erkekler siyah takımların altında gözleriyle soyuyorlar bedenleri.
Ve Arya…
Vücuduna ikinci bir ten gibi yapışan, transparan kırmızı bir tulum giyiyor.
Altında yine hiçbir şey yok.
Sadece bir maske… ve Rafael’in ona bıraktığı tek kural:
> “Göz teması kurduğun her erkeği... benimle paylaşmış olursun.”
Bu gece her şey izinsiz gibi görünüyor… ama aslında her şey gizli bir izinle işliyor.
---
Salon
İçeride yumuşak klasik müzik.
Ama notaların altında yükselen başka bir ses var:
Tenlerin sürtünmesi. Dudakların ayrılması. İnlemeler.
Kırmızı koltuklarda insanlar var. Bazıları sevişiyor.
Bazıları sadece izliyor.
Bazıları ise yalnızca izlenmek istiyor.
Arya yürüdüğünde, maskeli adamlar onu süzüyor.
Bir tanesi daha uzun, daha iri…
Yaklaşıyor.
Ve eğilip kulağına fısıldıyor:
> “Sahne seni seçti. Kabul ediyor musun?”
Arya gözleriyle Rafael’i arıyor.
Köşede, içkisini yudumlarken başını hafifçe sallıyor.
Bu, bir onay.
Ama aynı zamanda bir sınav.
---
Sahne
Ortada kırmızı kadife bir yatak.
Üç kişi çıkıyor:
1. Arya
2. Rafael
3. Ve yabancı maskeli adam: Khan
Yabancının vücudu sert. Ten rengi koyu. Gözleri çakmak gibi.
Rafael Arya'nın yanına geliyor, kulağına eğiliyor:
> “İstersen şimdi çıkabilirsin. Ama kalırsan… artık sadece bana ait olmayacaksın.”
Arya gözlerini kapatıyor.
Ve kalıyor.
Khan, Arya’nın arkasına geçiyor.
Ellerini kalçalarına koyuyor.
Dudakları, boynuna değmeden sıcaklık yayıyor.
Rafael önünde.
Arya, bir anda iki erkeğin nefesi arasında kalıyor.
Ve... vücudu hiç bu kadar istekli olmamıştı.
---
Kıyafetler çıkar.
Diller konuşur.
Ve sahnede artık sadece çıplaklık değil, sadakat de soyunur.
Khan, Arya’yı öpmeye başladığında Rafael gözlerini ayırmaz.
Ama müdahale de etmez.
Arya iki erkeğin ortasında, biri göğüslerinden emiyor, diğeri iç çamaşırının altından parmaklarını içeri sokuyor.
> “Sen ne hissediyorsun Arya?” diye sorar Rafael.
Arya titreyerek cevap verir:
“Sahiplenilmek… ama paylaşılırken bile.”
Rafael başını eğer.
Khan onun içine girdiğinde, Rafael Arya’nın dudaklarına yapışır.
O an Arya hem sevişiyor, hem öpülüyor, hem izleniyor.
İlk defa, vücudu iki erkeğin arasında parçalanırken, zihni tek bir erkeğe ait kalıyor: Rafael.
Bu, hem sadakatin kanıtı… hem arzunun en çarpık haliydi.
Ve o gece Arya, izleyicilerin önünde...
Bir yabancı tarafından içten boşaltılırken,
Rafael’in adını çığlıkla bağırdı.
> “RAFAEL! Ben... hâlâ seninim!”
Ve Rafael o an karar verdi.
> "Bu kadın artık bana ait değil. Ben bu kadına aitim."
- Yazar
