“Çıktığın Şırnak dağlarına mı benziyor ?”
İzlediğim manzaranın gözlerimin önünde kararmasıyla ayakta kalacak gücü bile kendimde bulamayıp ellerimi kaldırarak Azad ağaya döndüm. Nasıl? Benim Şırnak’tan yola çıkıp geldiğimi nasıl biliyordu bu adam?
Çaresizlik ve korku ile sıkıştığım sırada Azad ağa uzaklardan gözlerini alıp bana döndü. “Şivenden çıkardım doğru değil mi?” dediğinde rahat bir nefes verip sıkışan göğsüme elime koydum fakat gözleri tartar gibi hareketime kilitlendi. “Adam öldürmedin umarım diyeceğim de yaparsın sen.”
Övgü müydü bu şimdi? Daha şivemden nereli olduğumu çıkardığını hazmedememişken cesaretime dem vurması beni daha da yordu. Eğer kaçmasaydım evet öldürebilirdim. Son çaremdi çünkü.
“Kimseyi öldürmedim ama ara ara istiyorum bazıları için.” dedim
