Hepimiz cenaze için hazırlanırken içimde hissettiğim burukluğa engel olamıyordum. Keşke Pamir'in annesi en baştaki gibi olsaydı hep. İlk tanışmamızı hatırlıyordum. Bana çok sıcakkanlı davranmıştı. Kendi annemden bile alamadığım sevgiyi onun verebileceğini hissetmiştim. Pamir ile bu konuda aynı konumda olmamız ironikti. O da ben de ailevi sorunların altında boğuluyorduk. Belki kollarında ilk defa ağladığım gün bu yüzden merhamet etmişti bana. Büyük ihtimalle benimle çok kolay empati kurmuştu. Ben hayatımda ilk defa bir insanın merhametini ve iyiliğini hissetmiştim.
Yanaklarıma allık sürerken midemde hissettiğim kramplara engel olamıyordum. Yeni hayatımızda artık hiç ölüm olmayacağı için mutluydum. Geçmişin bir daha asla karşımıza çıkmamasını diliyordum. Artık sadece sevdiklerimizle mutlu
