Gül, Tanem ’in merdivenleri tırmanmasını çaresizce izledikten sonra arkasından yürümeye karar verdi. Kalbinde bir sızı, aklında bir endişe vardı. Tam adımını atmıştı ki, kalabalığın arasından gelen bir sesle durdu.
“Adliyede hayatımı kurtaran kız.”
Sesin sahibine döndü. Atakan’ dı. Üzerinde biraz salaş bir ceket, yorgun ama dikkatli gözlerle bakıyordu ona. Gül şaşırdı ama bozuntuya vermedi.
“Kadınlar tuvaletine giren adam.” dedi, hafifçe kaşlarını kaldırarak. Yüzünde yarı şaşkın, yarı suçlayıcı bir gülümseme vardı.
Atakan başını eğdi ama gülümsedi.
“Senin burada ne işin var? Yoksa burada mı çalışıyorsun?”
Gül bir an tereddüt etti. Ne diyeceğini bilemedi. Yalan söylemesi gerektiğini biliyordu ama inandırıcı olmalıydı. Gözlerini kaçırarak cevapladı:
“Hayır... Yani... Bir arkadaşımın b
