Yıldırım bey yaklaşık yirmi dakika sonra, kendi ayarladığı ama geç kaldığı toplantıya gelebildi.
Adamı odasında, kadının birinin ağzını becerirken basmıştım.
Babamdan ve abimden çok da farkı olmayan bu insan kılıklı yürüyen testesteron malı, yine de bizi yirmi dakika daha bekletti. Ekip ne kadar ısrar etse de gördüklerimi veya söylediklerimi onlara anlatmadım. Hem ne diyecektim ki ?
Şaka gibi bir durum içindeydim.
Adamın geç kalma sebebi belliydi. İşini bitirip öyle gelecekti. Ya kışın ağzına boşalıp gelecekti ya da kızı becerip öyle gelecekti. Hangisini tercih etti bilmiyorum. Bilmek de istemiyorum. Tek istediğim odasına daldığımda ki görüntüyü aklımdan silebilmek. Eğer belirli anılarımızı seçip, silebileceğimiz bir ilaç üretilmiş olsaydı, hiç düşünmeden alırdım.
Ve o iğrenç anı
