Bu sefer dudağının kenarından öptü. Alev inkar etse de Şamil'i hala seviyordu. Hem aşk hem de nefret arasında sıkışıp kalmış gibiydi. Alışkın olduğu bu yakınlığa kayıtsız kalmakta oldukça güçlük çekiyordu.
“Sana söz veriyorum bebeğim bir gün bunların hepsi geride kalacak.” Keşke ona inanabilseydi.
“Bütün gün işlerime konsantre olamadım. Aklımda hep sen vardın.” Adamın nefesi bile tenini yakıyordu.
“Aynı evde senden uzak kalmak nasıl büyük bir eziyet bilemezsin.” Yavaşça başını eğip dudaklarını öpünce, Alev karşılık vermedi dudaklarını bile aralamadı. Ama işini bilen bu adam pes edecek gibi görünmüyordu.
“Hele de benim soyadımı taşıyorken sana dokunamamak…”
İri ellerinin biri kalçasını avuçlarken diğer eli de dolgun göğsünü avuçlayarak onu tahrik etmeye çalıştı. Alev tarik olmuş muyd
