Tartışma çıkarmak istemediği için sessiz kalmayı yeğledi. Ama ne olursa olsun o ikisini barıştırmak için bir şeyler düşünmeden edemedi. Yaptığı hatayı telafi etmeliydi. En azından bu kadarını onlar için yapabilirdi. Bunu Şamil'in anlamasını beklemiyordu elbette. Bu nedenle ona hissettirmeden yapacaktı.
Eve vardıklarında salonun ortasında bir süre öylece baktılar birbirlerine.
“Ailemin yanında harika bir eş olduğun için teşekkür ederim.”
“Normal bir evliliğimiz olsaydı ben hep o şekilde olacaktım. Karımın mutluluğu için yapmayacağım hiçbir şey olmazdı.”
Bunu biliyordu. Ona bakarken yanaklarının alevlendiğini hissetti. Şamil gizemli bakışlarıyla onu süzerken birkaç adım atıp aradaki mesafeyi kapadı.
“Sende bu akşam oldukça iyi iş çıkardın. Bana aşık olduğuna ben bile inandım.” Şamil de
