Araba sürme işini yine Gürhan üstlenmişti. Denizden yukarılara çıkmış en sonunda bir tepede durmuştu. ‘’Şimdi ne yapacağız kaya tırmanışı falan mı?’’ dedi Alanur.
‘’Hayır yamaç paraşütü.’’
‘’Bu fazla oldu.’’ Genç kız biraz tereddüt etmişti. ‘’Ya ipler koparsa ya da paraşüt yırtılırsa?’’
Gürhan gülerek karısının yüzüne yaklaştı. ‘’İstersen sana paraşütle havada süzülürken öldürdüğüm on beş kişiyi anlatayım?’’ diye dalga geçtiğinde karısı yüzünden geriye itti.
‘’Böyle de korkuyorum senin uydurma hikayelerini dinlersem hiç binmem geri dönerim.’’
‘’Korkulacak bir şey yok ve çok eğlenceli bana güven hoşuna gitmeyecek olsaydı seni buraya getirmezdim.’’
‘’Peki uzman sensin.’’ diyerek arabadan indi Alanur.
Beraber ekipmanları giyerken Gürhan, ‘’Evimin reisi karımla beraber bineceğiz yanımız
