Zamanla Yarış
Baran ve Leyla, sessizce ilerlemeye başladılar. Girdikleri kapı, onları başka bir tünele yönlendirmişti. Silahlarını çoktan kuşanmışlardı. Baran, sessizce komut veriyor, her hareketini işaret diliyle Leyla’ya aktarıyordu.
İlk kapıdan geçer geçmez üç düşmanı etkisiz hale getirmişlerdir. Yol uzadıkça karşılarına çıkan adamların sayısı da artıyordu. Bu durum, Baran’ın doğru yolda olduklarına dair inancını pekiştiriyordu. Leyla’yla neredeyse bir ritim tutturmuşlardı; biri hareket ettiğinde diğeri çoktan yerini almış oluyordu. Her saldırı, öncekinden daha kusursuz, daha sessizdi.
Son kapının önünde iki adam nöbet tutuyordu. İçeriden boğuk sesler geliyordu, konuşmalar... belki de bir çığlık. Baran, Leyla’ya son bir işaret verdi. İkili, ustaca manevralarla bekçileri etkisiz hale
