Berivandan
Hayatın bize karşı sürprizleri hiç bitmiyordu. Daha düne kadar tekerlekli sandalyede olan ben şimdi koltuk değneklerine geçiş yapmıştım. Henüz yaralarımdan dolayı hastaneden çıkısım yapılmasa da yine de odada koltuk değnekleriyle yürümeye çalışıyordum.
Tüm bu süre boyunca ne Polat ne de ailesi yanımdan ayrılmamıştı. Hatta bugün Arslan Bike gelecekti beni görmeye. Trabzona geldiğimden beri kendimi nedense daha güçlü hissediyordum. Sanki kırılan kanatlarım yeniden açılmış ve uçmayı öğrenmişlerdi.
" Ne düşünüyorsun." diye sordu yanıma gelen Heja. Diğerleri bana esya getirmek için gitmişlerdi. Şuanda sadece Heja ve ben vardık odada.
" Trabzona geldiğimden beri nelerin değiştiğini düşünüyordum."
" Burası gerçekten garip bir şehir aynı şey bende de var biliyor musun ? "
" Senc
