Babası gazetesine odaklandıktan sonra masa bir anda sessizleşmişti. Ece’nin gözü telefonundaydı, belli ki ya bir şeylere bakıyor ya da nişanlısıyla konuşuyordu. Annesi de kendi hâlinde düşüncelere dalmış olmalıydı, dalgın dalgın tabağındakileri didikliyordu.
Sessizlik içinde oturdukları birkaç dakikanın ardından Efe boğazını temizleyerek elindeki fincanı masaya bıraktı. Ortam sakindi, herkesin keyfi yerinde görünüyordu ve Efe’nin bundan daha uygun bir vakit beklemek için zamanı yoktu. Bir an önce onları duruma hazırlamalı ve gelin adayıyla tanışıp kadını iki hafta içinde evlenmeye ikna etmeliydi.
Derin bir nefes aldı. “Annem…” diye söze başladı yumuşak bir sesle. Yaramazlık yaptığında böyle yapardı çocukken, sonra kıyamazdı annesi ona. Şimdi de öyle olmasını umuyordu. Elindeki tüm kozlar
