Annemle kahvaltı yaptıktan sonra evden çıkmıştım, otobüse yetişmem gerekiyordu, hızlandım ve neyse ki yetişmiştim. İçeri girdiğimde herkes oradaydı ve gözler bana döndü, biraz utanmıştım.
“Fazla kısa olmamış mı Eylül?” diye sordu Güney abi.
“‘Yo bence gayet ideal Güney abi’” dedim, göz devire devire.
“Herkesin gözü sende olacak, güzel olmuşsun,” dedi.
“Teşekkür ederim,” dedim.
Güney abinin ne yapmaya çalıştığını anlamıyordum. Cana bakındım ama yoktu, gelmemişti. Kısa bir mesaj attım.
“Nerdesin?”
“Geliyorum, 5 dakikaya oradayım cimcime,” yanıtını aldım.
Kalbim deli gibi atmaya başlamıştı; geliyordu, kokusu burnuma yayılacaktı.
Selen yanımda “Kızım, 3 dakikadır sadece kapıya bakıyorsun, iyi misin?” diye sordu.
“İyiyim, dalmışım,” dedim.
O sırada kapı açıldı ve Can içeri girdi
