ZEYNEP
Barzan’ın yolda açtığı hareketli şarkılar eşliğinde kendimizi okulun önünde bulduğumuzda zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştık bile. Yoldaki şaklabanlıkları ise bizi yemek yerken zorlamış gülmekten nefessiz bırakmıştı. Araba sürerken halay çekmiş kalın sesiyle zılgıt çekmiş elimi tutup beni de oyununa alet etmişti. İtiraz edememiştim çünkü bu sonu ikimiz de hak ediyorduk. Güzel anlarımız benim için hazine değerinde kalacakken Barzan’ın aklına arada düşecek sıradan anılar olarak yer edinecekti.
Gezi için okulun bahçesinde bekleyen veliler arabadan indiğimizi görünce gözlerini üzerimize dikmişti hemen. Göz göze gelmemek için bahçede başka bir gölgeliğe doğru yürüdüm ancak yanıma doğru bir iki kişinin geldiğini görünce kendimi bakışlarına hazırladım. Bol gruplu velilerden çok sıkılm
