ZEYNEP
Kardeşlerimi kendimden çok sevdiğimi söylememe gerek yoktu. Onlar için hayatımdan vazgeçip cehennemi yaşamam sevgimin en büyük kanıtıydı. Onlara bir şey olursa benim canım on kat daha yanar daha çok ağlardım. Bir şey olacak korkusu bile aklımı başımdan almaya yeterken Rozerin’den haber almayışım daha çok korkutmaya başladı. Barzan’ı beklemek yerine kendimi sokaklara attım. Barzan’a mesaj atıp canlı konumumu paylaştım ama.
Gece vakti kadınların çoğu kapı önlerinde komşularıyla oturmuş sohbet ederken başta Rozerin’i görüp görmediklerini sormadım dedikodusunu yapmasınlar diye ama dakikalar geçtikçe panik halde sormaya başladım. Öyle bir hale geldim ki ağlayarak sokaklarda Rozerin’in adını sayıkladım. Bu kız beni hiç mi düşünmüyordu?
Rozerin diye gözyaşları
