ZEYNEP
Rahatsız bir yatakta hastane kokusuyla yerimde kıpırdandım. Bedenim ağırlaşmış bütün gücüm çekilmiş gibi hissediyordum. Boğazım kurumuş iğrenç bir tat bırakmıştı damağımda. Yutkunmakta zorluk çekerken gözlerimi araladım. Kirpiklerimin arasında gözüme çarpan yoğun beyaz ışık rahatsız etmişti ama bir an önce kendime gelmeliydim. Beni bekleyen babam ve kardeşlerim vardı. Sokağın ortasında kollarına yığılıp...
Ömer.
Kollarına yığılıp kaldığım adam Ömer’di. O kadar zaman sonra onu ilk defa görmüştüm. Tam iki sene sonra...
Mahallemiz, fakirlikten kırılan kimsenin pek haberi olmadığı bir köşedeydi. Ömer bizim mahalleden değildi ailesinin hali vakti yerindeydi. Bir arkadaşını görmek için geldiğinde ben de ders çalışmak için arkadaşıma gidiyordum. Yolda görür görmez kalbimin heyec
