Zeynep
ZEYNEP
Başıma açtığım belaların şecereseni tutamayacak kadar çok savrulmuştum. Annemin bizi yalnız bırakması bizden faydalanıp üstüne bir şeyler koparması ve bu hayatta devamlı korku ve kaygı içinde yaşayarak bir yere tutunma çabasından geçmişi geçmişte bırakmaktan başka bir şey yapamazdım. Hatalarımı düşünecek lüksüm bile yoktu. Devamlı önüme bakıp kendimizi kurtamak için adım atmak zorundaydık.
Başıma açtığım en büyük bela Barzan Zanaoğlu’nu ise geride bırakmak gibi bir düşüncem yoktu çünkü o bana nasıl adım atacağımı gösterecekti. Özgüvenli, asla boyun eğmeyen ve dediğini okuyan bir adamdı. Kendi karakterinin şanını yürütüyordu ben de ondan öğrendiklerimle kendi karakterimin görünmesini sağlayacaktım. Onun gibi olmaktan çok kendi içimdeki Zeynep’e kulak vermek
