14. Bölüm:Yüzleşme
Demir'in sesindeki o keskin, buz gibi ton ve "Alp" ismini söylerkenki şekli, Serra'nın içindeki tüm umutları bir anda parçaladı. Necati, zehrini çoktan akıtmıştı. Odayı, nefes almayı zorlaştıran, ağır bir sessizlik kapladı. Demir'in bir önceki geceki yumuşak, minnettar ifadesi tamamen yok olmuş, yerine mermerden bir maske geçmişti. Sadece gözleri, içinde fırtınalar kopan, çelik grisi iki girdap gibiydi.
"Demir, ben..." diye kekeledi Serra, sesi bir fısıltıdan ibaretti. Boğazı sıkılıyor, kelimeler boğuluyordu.
"Sus," diye kesti Demir, sesi tehlikeli bir şekilde alçak ve kontrollü. Bir adım geri attı, aradaki mesafeyi fiziksel olarak da açarak, duygusal olarak yaptığı uçurumu somutlaştırdı. "Sadece... cevap ver. Alp. Kim?"
Serra, yatağın kenarında küçücük kaldı. Kahva
