11. Bölüm: Küllerinden Doğmak
Serra, ertesi sabah kendini bir cehennemin dibinde buldu. Başı, viskinin vurduğu çekiç darbeleriyle zonkluyordu ama bu fiziksel acı, kalbindeki ve ruhundaki yıkımın yanında hiç kalıyordu. Aynanın karşısında kendine bakamadı. Gözlerinde, kendi yansımasından kaçan bir ifade vardı. İki kez. Aynı hatayı iki kez yapmıştı. Bu artık bir ‘kaza’ değil, bir ‘düşüş’tü.
Annesi, kahvaltı hazırlamıştı ama Serra’nın boğazından bir lokma bile geçmeyecek gibiydi. Annnesinin sessiz bakışları, onu yargılıyor gibi geliyordu. “Anne,” dedi, sesi kırık ve çatlak. “Ben… bir şeyler yolunda gitmiyor. Kendimi kontrol edemiyorum.”
Annesi, derin bir iç çekti. “Serra, kızım. Acı, insanı tuhaf yollara sürükleyebilir. Ama sen güçlü bir kadınsın. Demir’in seni sevdiği kadınsın. O adam için
