7. Bölüm: Sığınak
Demir, askeri üssün soğuk, gri kapılarından çıktığında, üzerindeki üniforma bir zırh gibi hissediyordu, ancak içi hâlâ sorgu odasının klostrofobik gerilimiyle doluydu. Serbest bırakılmıştı, ama bu bir zafer değil, sadece bir mühletti. Hava, yaklaşan bir fırtınanın ağırlığını taşıyordu. İlk işi telefonunu açmak oldu. Onlarca kaçırılmış arama ve bir avuç dolusu mesaj. Hepsi avukatından. Sadece bir tanesi Serra'dan, kısa ve öz: "Babamla konuştum. Güvendeyim. Seni bekliyorum."
Güvendeyim. Bu kelime, Demir'in göğsündeki bir kısmı rahatlatan, bir kısmı daha çok endişelendiren bir sıcaklık yaydı. Necati Bey'le 'konuşmak' ne anlama geliyordu? Ona ne yapmışttı? Aklına istenmeyen görüntüler üşüştü. Arabasına atladı ve kontakı çevirir çevirmez lastikler bir an için protesto ederek
