Deniz yaşadığı buhrandan çıkması gerektiğine kendini defalarca inandırmaya çalışmıştı. Böyle giderse susuz kalan çiçekler gibi solup gidecekti.
Tamam hayat ona pek de gülücüklerle gelmemişti ama oturup ne zamana kadar isyan edecekti. Alışması gereken yeni bir düzen vardı.
Batur'un evi babasının evinden farklı olacak değildi. Daha kötüsünü de yaşayabilirdi. Onu teselli eden tek şey okuluydu. Sonrasını sonra düşünecekti.
Yatak odası takımını ve ufak tefek çeyiz malzemelerini almak için kayınvalidesi ve iki görümcesi ile alışverişe çıkacaktı. Bu sefer herşeyi istediği gibi alacaktı. Nede olsa eşyaları kullanacak olan oydu.
Batur gelmemişti. Bundan ötürü de daha rahat hareket edebilirdi. Onun yanında gerim gerim gerilmekten yorulmuştu.
Hazırlanıp salona geçtiğinde kayınvalidesi annesi
