Cihangir ancak bir sonraki cumartesi günü eve gelebildi. Yemekleri ve hediye paketini hazırlayıp kendime de çeki düzen verip karşıladım kocamı. Uzun zaman sonra ilk kez evde yalnız kalacaktık. Zile bastığında sanki eve ilk kez geldiği gün gibi heyecanlıydım. Kapıyı açtığımda karşımda kamuflajlarıyla ve kabanıyla kocaman bir adam vardı. Benim koca adamım. Onu böyle görmeyi bile özlüyordum. Şimdi evin her yerine kokusu sinecek, yatağımız o gittikten sonra da günlerce o kokacaktı. Sırf onun kokusu var diye bazen örtüleri yıkamayı geciktirdiğim oluyordu. Ona olan açlığım, sevgim ve bağımlılığım azalmak yerine artıyordu her geçen gün.
45 numara botlarını çıkarıp girdi eve. Onun botlarının kapıda olması bile çok başka bir anlam ifade ediyordu benim için. Bu evde bir erkek, hem de beni her şeki
