Duru'dan
Babaannem herbir kar tanesinin birbirinden farklı olduğunu söylerdi, tıpkı insanlar gibi. Ona göre insanlar birbirine, bazı yönlerden benzese de çoğunlukla farklıydılar. İnsanı insan yapan da bu faklılıklarıydı. Bu düşünce yapısına göre herkes özeldi. Ve herkes tekti. Ona ruh ikizi olayını sorduğumda, insan kendisine benzeyenle anlaşamazki, derdi. İnsan kendisine benzeyen biriyle yaşayamazmış. Karşısındaki kendisine ayna oldup da kusurlarını gösterdiğinde onu kırmaktan çekinmezmiş. Ondandır ki, insan kendisine benzeyenle değil, benzemeyenle daha iyi anlaşırdı. O zamanlar anlam veremesem de şimdi gayet iyi bir şekilde anlıyordum. Şuan yanımda bulunan insanların hiçbiri ne görünüşü, ne de karakteriyle bana zerre kadar benzemiyorlardı. Buna rağmen hayatımda dost diye nitelendirebile
