Gülbin’den,
Kocam Berfe uyurken asla kaba saba hareket etmediği için endişeyle kapıya döndüm. Tahmin ettiğim gibi gelen Arhat ağa değil, Zozan teyzeydi.
Ona olan hürmetime, bu gün namusuma ettiği hakaretlerle derin yaralar bıraktığı için yüzüne kırgınlıkla baktım.
Fırat’ın acısını benden çıkarmak başka, anlayıp bilmeden daha mesajları bile görmeden üzerimize leke çalmaya uğraşmamak bambaşkaydı. Bu yaptığı Elif’le kocamı evlendirmeye çalışmasından bile çok çok daha ağırıma gitmişti.
Kini nefreti gözünü kör ettiği için böyle davrandığını bilsem de içimde bir yer bunu hak edecek bir şey yapmadığımı söylüyor, bir türlü o kelimeleri affedemiyordum.
Artık kendime bile kocam diye söz ettiğim adamı doğurmuştu, saygısızlık edecek elbette değildim ama daha fazla hakaretine katlanabileceğimi de
