Kalp ve beyin arasında teraziyle dengelenmiş bir sistem vardı. Duyguların ve mantığın konuştuğu bu ikilemde bizim yapmamız gereken seçenekte beyini seçmek olması gerekirken, yaptığımız tek şey tersini tercih etmekti. Yanlış olduğunu bilememize rağmen, bizi yanlışların uçurumdan tepetaklak yuvarlayacağını bilmemize rağmen kalbi seçiyorduk.
Önümüze konulmuş o kalın duvarı tek harekette yere serebilirken mantığı kullanıp sonunda yalnız da olsa huzurlu bir yaşama davet eden o geri dönüş hareketini saniyelere sığdıramıyorduk. Yapamıyorduk, beceremiyorduk ve biz yalnızlıktan ölesiye korkup tehlikenin kollarında olmayı bir saniye durup düşünmüyorduk.
Hava çok soğuktu. Kaç katlı olduğunu bilmediğim binanın terasında dizlerimin üzerinde son saniyelerimi sayar gibi nefes nefese kanı koklayarak d
