Onun için çok endişelenmiştim. Nefesim daraldı. Onu kaybetmekten çok korktum ama diğerleri benim gibi değildi. Yarası ne derece sıkıntılı ya da sıkıntısız olursa olsun Lal zarar görmüştü. Bu kadar alışmış olmamalılardı. Bu alışılacak bir durum değildi ya! normalleştirilmemeliydi. Alışmalısın diyordu bana. Hayır! Şiddetle bunu reddediyorum. İşi bırakır mıydı acaba? Hayat böyle geçer miydi? Lal ile konuşmalıydım. Eve döndüğümüzde akşam olmuştu.
Fatma abla evindeydi. Asiye’de onların evine tekrar yerleşmişti. Diğer iki çalışan evde akşam yemeği hazırlığı yapıyordu. Onlar da bahçedeki diğer ufak evde kalıyordu.
“Başka bir eve mi taşınsak?” dedim koltuklara geçtiğimizde. Oturup kalkarken yüzü buruşuyor, canının acıdığını anlıyordum. “Senin için ne yapabilirim sevgilim?” dedim göğsümün üzeri
