"Onun seninle neden evli olduğunu biliyen değil mi?"
Munise'nin kırgın sesi yalındı. Yalnız bir sesti. Buruk ve haklı.
"Biliyorum abla." diyen Mustafa kaçmak istiyordu.
Sırtım duvara yaslandığında onlar balkona açılan salonda konuşuyorlardı.
"Hatta..." diye devam eden Mustafa'nın sesli bir yutkunuşu bana kadar gelmişti. "Evli olmamın hemen yanı başında nedeni yazıyor emin ol. bir etiket gibi evliliğimin hemen yanında neyin diyeti olduğu yazıyor. Ben de biliyorum. Hiç unutmayacağım da..."
"Sen unutmazsın. Unutamazsın. Ben de unutamam Mustafa. Canı yanan biziz çünkü. Ama..." diyen Munise sesindeki nefreti gizleyemedi. "Ama o da unutmasın. O da unutamasın. Bana söz vermiştin Mustafa..." Sinirli de olsa bağırmıyordu Munise. "Benim gözüm böyle yaşlıyken Dildâr da gülmeyecek demiştin..
