Boran, hizmetçilerden yemeklerin ofise getirilmesini istedi. Kısa süre içinde, şık tepsiler içinde sıcak yemekler odaya taşındı. Yemek masasının üzerine özenle yerleştirilen tabaklar ve mis gibi kokular, ortamı daha da keyifli hale getirmişti.
Narin, çekingen bir şekilde sofraya oturdu. Boran, onun bu haline gülümseyerek, “Rahat ol, Narin. Burası artık senin de evin,” dedi.
Yemek sırasında Boran, Narin’in hayatını, geçmişini ve ona nelerin keyif verdiğini öğrenmek için sorular sormaya başladı. Bu samimi konuşma, Narin’in yavaşça açılmasını sağladı. Çocukluk anılarından bahsederken gözleri parlıyor, arada utangaç bir şekilde Boran’ın gözlerine bakıyordu. Boran, onun bu doğal ve masum tavırlarına hayran kalmıştı.
Ancak bu samimi yemek, konakta farklı bir yankı bulmuştu. Rojda, hizmetçiler
