Güneş banyoya girdiği an Mirza bakışlarını önce yerdeki yırtılmış elbiseye, sonra kendi ellerine çevirdi. Parmakları hâlâ gergin bir şekilde titriyordu. “Ben ne yaptım?” diye mırıldandı, sesi titrek ve pişmanlık doluydu. Kendi hareketlerine inanmakta zorlanıyordu. Bir anda başka birisine dönüşmüş gibiydi; sanki içindeki tüm karanlık yüzeye çıkmış ve kontrolü ele geçirmişti. Derin bir nefes alarak toparlanmaya çalıştı ama beyninde yankılanan sözler ve hareketleri vicdanını sızlatıyordu.
Bir an bile beklemeden banyoya yöneldi. Kapıya yaklaştığında içeriden gelen hafif bir ağlama sesi duydu. Kalbi sıkıştı; içerideki kadının, hayatının aşkının, onun yüzünden gözyaşı döktüğünü bilmek içini paramparça etmişti. Kapıyı çaldı ama parmakları titremeye devam ediyordu. “Güneş! Açar mısın?” dedi yalva
