Mirza Güneş’in odasından dışarı adımını attığı anda midesine saplanan kramp onu olduğu yerde mıhladı. Keskin acı bir anda bedenini ele geçirmişti, sanki kaburgaları midesine saplanıyordu. Nefes almakta zorlanıyor, gözleri istemsizce kapanıyordu. İki büklüm olmuş vaziyette olduğu yere bir süre bekledi. Parmaklarını, göğsünden aşağıya indirdi. Sanki içindeki acıyı sıkıp çıkarmak istercesine midesine bastırdı. Acının şiddeti yerini mide bulantısına bırakırken, zihninde Güneş’in vücudundaki yara izleri, çaresizce döktüğü gözyaşları beliriverdi.
Titreyen adımlarla koşmaya başladı, ayakları onu çatı katındaki banyoya sürükledi. Kapıyı hızla kapatıp klozetin başına çöktü. Midesindeki her şey, düşüncelerinin ağırlığıyla dışarı çıkarken gözleri kararıyor, nefesi düzensizleşiyordu. Kusmanın şiddet
