Koray bahçede saklambaç oynamak için tutturunca Mirza onu kıramadı. “Tamam” dedi. “O zaman ilk ebe ben olayım”
Koray sevinerek kabul edince Mirza bahçedeki ağacın gövdesine ellerini yaslayıp yüzünü yasladığı ellerinin üzerine kapattı. Bir yandan elliye kadar sayarken, bir yandan da çocukça bir hevesle saklanmaya çalışan Koray'ın mutluluğunu düşünüyordu. Onun nereye saklanacağını çok merak ediyordu. Sesli bir şekilde “Yirmi... yirmi bir...” diye saymayı sürdürürken, bahçede esen hafif rüzgârla yapraklar hışırdadı. Göz ucuyla bir şeyleri kontrol etmeye niyetlendi ama oyunun kurallarına sadık kalmayı sevdiği için bakmadı. Son sayıyı telaffuz ettiğinde, derin bir nefes aldı ve etrafına bakmadan sesini yükseltti: “Acaba sizi bulabilecek miyim?”
Sırtın ağaca dönüp gözleri etrafı taradı. Kimse
