Güneş, salondaki koltukta uzanmış, televizyonda izlediği filmin derinliklerine dalmaya çalışıyordu. Ancak, film bir türlü ilgisini çekmiyordu. Görüntüler akıp gidiyor, diyaloglar artık kulağını tırmalıyordu. Gözlerini ekrandan ayırmadan bir süre daha izlemeye çalıştı. Nihayet, iç çekerek kumandayı eline aldı ve filmin yarıda kalmasına aldırış etmeden televizyonu kapattı. Salonda oluşan sessizlik önce huzur verici geldi, sonra içini hafif bir sıkıntı kapladı.
Aklına Feriha Hanım’a gitmek geldi. Gün içinde onu ziyaret etmemişti. Ancak saate bakınca fikrinden çabucak vazgeçti. Vakit epey ilerlemiş akşam altı olmuştu. Bu saatte kapısını çalmak Feriha Hanım’ı rahatsız edebilirdi. Ayrıca Mirza her an dönebilirdi. Akşam saatinde onu evde bulamayınca kızabilirdi.
Güneş koltuğa uzanıp telefonunu
