“Anne!”
Mirza şaşkınlıkla kapıda beliren annesine baktı. Zöhre ise onun tepkisini hiç umursamadan, yüzünde sanki her şey yolundaymış gibi bir ifadeyle, “Beni içeriye davet etmeyecek misin?” diye sordu. Mirza, gözlerini annesinden kaçırarak derin bir nefes aldı. Kapının eşiğinden geri adım atmayan kadının kararlılığı karşısında gerginliği artıyordu.
“Konaktan çıkarken hiçbirinizi görmeyi istemediğimi açıkça söylemiştim, anne,” dedi sert bir sesle. Ancak Zöhre’nin umursar bir hali yoktu. Sözüne bile kulak asmadan eliyle kapıyı itip davetsizce içeriye girdi.
“Annelere küsülmez, Mirza,” dedi sitem dolu bir tonla. “Her şeyi sizin iyiliğiniz için yaptım. Ama sen bunu hiç anlamadın.”
Mirza, annesinin neden geldiğini anlamaya çalışırken bir yandan da onun bu beklenmedik ziyaretine dair huzursu
