Sabah uyandığımda uzun süredir bu kadar dinlenmedigimi fark ettim. Kaç gündür Erdem'den ayrı olunca ne gece huzurlu bir uykum vardı ne huzurla başlayan bir günüm. Bu da birini çok sevmenin yan etkisi herhalde. Onsuzluk kabus gibi çöküveriyor insanın üzerine. Neyse kötü düşünceleri hemen sildim aklımdan yataktan çıkıp çay suyu koydum. Bu uykucular hala uyuyor çünkü. İyi alıştılar kahvaltıyı benim hazırlamama. Bugün de keyfini çıkarsınlar bakalım. Çay demlenince güzel bir menemen yaptım, yanına biraz da cızlak (krep). Oh valla mis gibi oldu.
Sonra yırtık don şeysi olan yengeye seslendim. Ona böyle dediğimi duysa var ya topa koyar beni valla. Gözünü ova ova çıktı odadan, sanırsın saat sabahın 5 i. 10 oldu ya hu 10...
"Günaydın yengelerin en işgüzarı"
"Sana da günaydın görümcek de sabahın
