Adar’dan
Dila bizimle yaşamaya başladığından beri bambaşka biri oldu. Zaten çok güzeldi, ama mutlu olunca bir başka parlıyor. Neşesi, cıvıltısı evin her köşesine yayılıyor. Dershaneye kaydını yaptırdığımız gün, sevinçle boynuma sarılmıştı. Sonra, elektrik çarpmış gibi aniden uzaklaştı ama olsun... Onun mutluluğu, yanımda ve güvende olduğunu bilmek bile içime tarifsiz bir huzur yayıyor.
Bazen Asya’yla çözemediği sorular olunca yanıma gelir, beraber çözeriz. Asya’m, güzel kardeşim, bizi yalnız bırakmak için türlü bahaneler uydurur, gülerek uzaklaşır aramızdan. Çok şükür, Dila’yla aramız eskisinden daha iyi. Sohbet ediyoruz, gülüyoruz. Bazen yanımda oturup saatlerce konuşuyor, öylece gül kokusuna sarınıyorum... Mis gibi gül kokuyor gül kokulum... Ara ara bakışlarını yakalıyorum ama utanması
