***
Gözlerimi açtığımda, Pusat'ın bana sardığı kaslı koları arasına başımı göğsüne yaslayarak uyumuştum.
Birlikte olduğumuz süre içerisinde sürekli veda edermiş gibi cümleler fısıladadı kulağıma ve her bir öpüşünde bunu hissetmiştim.
İyide neden? Ben mi kafamda kuruyorum?
Cama baktığımda gece olmuştu ve benim eve gitmem lazım. Abimle tekrar bozuşmak istemiyorum.
Pusat kollarını daha çok belime sarınca, başımı kaldırıp kapalı gözlerine baktım.
"Nefes almama müsade var mı beyefendi?" Dememle daha çok kollarını sıktı.
"Pusat!"
Kolunu çimçikleyince uykulu sesiyle konuştu.
"Bıraktığın izler yetmedi mi güzelim?"
"Ne izi?" Dedim anlamayarak.
Gözlerini açıp yüzümü süzdükten sonra çapkın sesiyle konuştu.
"Zevkten aklın gitmişti. Hatırlamaman normal."
İlla utandıracak insanı!
Doğrulu
