Mira hâlâ kapının kolundan tutuyordu. Bağıra çağıra ağlamak istese de dişlerini dudaklarına bastırıp hıçkırıklarını içine gömdü.
"Tek yol gitmek benim için başka seçenek yok!"diye mırıldandı.
Elini zorla çekti kapının kolundandan.Sürüklediği bavuluyla birkaç adım atıp başını hafiften omzunun üzerinde geriye doğru çevirdi.
"Gitmek niye bu kadar zor geliyor?Hem de yüreğime bıçak gibi saplanan acı sözlerine rağmen.Çünkü kalbimi aldı benden.Kalbim onda kalıyor.İstemeyerek geldiğim evden zorla gidiyorum.Canımın bir parçasını zorla koparıp alıyorlar gibi hissediyorum.Aşk çok acımasız bir duygu şu durumda bile bana yaptığım şeyi sorgulatıyor.
Oysa o benim sadece nefretime layık!Kalbimi ait olmadığı bir kalpte bırakmayacağım!Sadece zamana ihtiyacım var."diye mırıldandı.
Adımlarını hızlandırıp
