Filiz
Birkaç zorlamayla gözlerimi açtığımda, yine hastane odasındaydım. Ama bu sefer her heşey farklıydı. Kendimi hissediyordum… Duygularımı, bedenimi... Hem de hiç olmadığı kadar netti her şey. Ne kadar süre uyudum, o yaşananların ardından ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama... Sanki yeniden doğmuş gibiyim. Derin, huzurlu ve iyileştirici bir uykudan uyanmışım.
Sağ elimin üstünde bir sıcaklık hissettim. Başımı o yöne çevirdiğimde, Selim’in ellerimi tuttuğunu gördüm. Başını yatağın kenarına yaslamış, öylece uyuya kalmıştı. Bu manzara, içimi tarifsiz bir huzurla doldurdu.
İnsanın gerçekten seven biri yanında olması… Ne kadar kıymetli bir şeymiş. Şimdi daha iyi anlıyorum. Bu duygunun değerini bilmek, onu kaybetmemek için elimden gelen herşeyi yapacağım.
Ben hafifçe yerimde hareket ettiğim
