Bazı aşklar mutlu sonla bitmez; çünkü mutlu son, her şeyin yoluna girdiği, acının sustuğu, insanların rahatça “bitti” diyebildiği bir yerdir. Oysa bazı aşklar için bitmek diye bir şey yoktur. Onlar tamamlanmaz, kapanmaz, üstü örtülmez. Sadece insanın içine yerleşir ve orada yaşamaya devam eder. Mira ile Deniz’in hikâyesi de böyleydi. Birlikte yaşanamamış, ama eksilmeden büyümüş bir aşktı onlarınki. Ne büyük sözlere ihtiyaç duymuştu ne de yüksek sesli vaatlere. Bir bakış, bir bekleyiş, bir susuş yetmişti. Çünkü bazı sevgiler anlatıldıkça küçülür, yaşandıkça derinleşir.
Mira gitmeyi seçtiğinde, geride sadece bir adam bırakmadı. Bir hayat ihtimalini, bir gelecek hayalini ve söylenmemiş binlerce cümleyi de bıraktı. Ama bunu bencillikten değil, sevgiden yaptı. Sevdiği adamın gözlerinde her geç
