Yerdeyken kimsen yediğini fark eden asker üç buçuk atmaya başlamıştı. Tepesinde Azrail gibi dikilen Afşin’in öfkesi de dayakları da meşhurdu. Ama nöbetçileri kontrol ettiğini hiç duymamışlardı. İçinden dua edip duruyordu. Adamın hiçbir şeyi taktığı yoktu.
Arızalı komutan diyorlardı. Herifin gözüne çarpıp ayar yememek için herkes köşe bucak kaçıyordu.
Afşin, başını sallayıp şimdi siktim seni pozunu kestikten sonra başka bir şey demeden arkasını dönüp diğerlerini kontrole gitti.
Hiçbir uyarıda bulunmadan gittiği her kulübede bir terslik vardı.
Biri sigara içiyordu. Biri telefonda şarkı dinliyordu.
Biri yatıp uzanmış, silahını kenara atmıştı. Kimsenin işini yaptığı yoktu.
Son kulübedeki çocuğu da sevgilisinin resmine bakıp içerken yakaladığında sabrı taşan Afşin, “Sizin ben ırzınız
