Gökhan’dan
Artık vatan toprağında olmak, nefes almak bile başka geliyordu. Gurbetin yükü üzerimden kalkmış, yuvama dönmenin huzuruyla dolmuştum. Geldiğimde ilk iş kardeşimin düğününü yaptım; içimdeki sorumluluk hissi yerini derin bir rahatlığa bıraktı. Şimdi bir süre sevdiklerimle vakit geçirip, esas görev yerim olan Hakkâri’ye doğru yola çıkacağım. Yiğit yeğenim… Aslan parçam Toprak ve Ayperi, Yiğit’e gerçekten dua etsinler. Yoksa işler hiç de onların lehine gelişmeyebilirdi. Affetmek mi? Açık konuşayım, öyle bir niyetim hiç yoktu.
Mardin'de son günlerim olunca Mert ile biraz takıldık. Gece onun yanında kalmıştım, sabah annem arayıp da ‘Yiğit’in ateşi var Ayperi gece hastaneye gitmiş, Tuğba yengenle hastaneye gidiyoruz bizde haberin olsun.” Dedi. Mert’in yanından nasıl çıktım bilmiyorum
