Kabul, başta sadece attığı tweetler dikkatimi çekmişti ve iç dünyasını merak ettiğim için yazmıştım. Aklımda onu sevmek gibi bir düşünce yoktu.
Ama onun aksine ben onu üç değil beş aydır takip ediyordum. Sadece yazmak için gerçekten onu tanımak istediğim o anı bekledim. Daha önce sevgilisi olmamasına şaşıramadan, nedenini öğrendiğimde bir hüzün çökmüştür içime.
Baştan söylemesi elbette daha iyi olmuştu. Yine bana da o gözle bakıp bakmadığını merak ediyordum. Eski sevgilimle kıyıdan dönmüştüm. Özel olmasını istemem beni hatalı yapmazdı.
Telefonumun sesiyle okuduğum kitabı yatağa bıraktım. Halaskar sabahtan beri yazmamıştı. İzmir'deydi. Nereye gideceğini bilseydim sürpriz yapardım.
O arıyordu.
Doğrulup açtım.
"Efendim?"
"Napıyosun?" Sesini özlemem normal miydi?
"Kitap okuyordu
