Yataktan şiddetle kalktığımda; "Pınar!..." dedi arkamdan.
Çırılçıplak bedenimin üzerine iliştirdiğim sabahlığımı kapının arkasından hızla almış ve içimi saran ani hırsla giyinmiştim. Demir'le aynı odada aldığım her nefes ciğerlerimi yakıyor bedenlerimizin miskin kokusunun sindiği bu oda anbean sanki bana dar geliyordu.
Yürürken bacaklarımdan sızan menisini duyumsamamaya çalıştım. Göz ucuyla baktığımda yatakta yıllar sonra yer etmiş kana lanet ettim. Sanki her şey bana, yedi sene öncesini haykırıyordu.
Gözlerimi şiddetle yummuştum ve yumruk yaptığım ellerimle evin içinde Demir'den uzak gidebileceğim en uç noktaya koşar adım ilerledim. Bedenim şokta gibi titriyordu. Ben mantıkla kalbin, gururla vicdanın en büyük savaşını veriyordum. Çok sonradan anlardım belki bu onu tekrar kaybetme kor
