Yazarın Anlatımıyla...
Akşam yatmadan önce Cafer ağa yine sıkıntılıydı. Karısına tapacak kadar seviyordu. Ama dertler yakasını bırakmıyordu bir türlü. Evlendiklerinden hemen sonra inmeyen aleti inmiş, baş kaldıramayacak hale gelmişti. Şimdilerdeyse ne elini kaldırabiliyordu ne de kolunu. Artık yatağa mahkum olmuş, yalnızca gözlerini oynatabiliyordu...
Gül Hanım kocasının haline çok üzülüyordu. Yine de bakımını asla ihmal etmiyordu. Cafer ağa gördüğü ilgiden memnundu. Ne hayırlı bir kadındı ! Yemeğiyle bile bizzat kendi ilgileniyordu. Her gece yatmadan önce bir kase yoğurt, yenmek üzere Cafer Beyi bekliyordu.
Artık Cafer ağaya özel tabak ve bardaklar kullanılıyordu. Gül sıkı sıkı tembihlemiş; " Cafer ağanın yediği içtiği tabak kaşık asla karışmayacak ! Zaten kocam günden güne eriyip biti
