DİLA
Sarp’ın odasından çıkarken ellerim titriyordu. Yürümeye çalıştıkça ayaklarım ağırlaştı, kalbimse sanki göğsümden fırlayacak gibiydi.
Nefesimi dengeleyemiyordum. Boğazımda bir düğüm, içimde bir yangın vardı. Ne anlamam gerekiyordu bu konuşmadan bilmiyordum! Sarp, Asya sevgilim değil demişti ama çok inkarda etmemişti bu durumu. Belli ki yatmışlardı.
Ah, ne kadar salak bir kadındım! Akıllı diye geçinirdim bir de! Asya’dan şüphelendiğim halde iyi niyetimin sınırlarını zorlamıştım resmen. Üstüne birde kötü düşündüğüm için kendime kızmıştım!
Beğeniyordu Asya’yı! Arzuluyordu. Zaten beğenilmeyecek bir kadın da değildi. Çok güzeldi. Sinir olacağım kadar çok…
Koridorun sonunda bir ses duydum.
“Dila?”
Zeynep’in sesi duyulunca durdum. Kaşları çatılmış, dudaklarının kenarı gergindi ama y
